باران ترنم

در میکده آن جویم با عشق اهورایی
بیدارترین دلها , احساس تو یلدایی

تا صبح غزل خوانی با شاهد وبا ساقی
ای شاعر شوریده ,از عشق , تو شیدایی

ما دف زنیم امشب من شمع و تو پروانه
زاین جام و می ومستی, امشب تو غوغایی

ساقی چو دهد باده ,من باشم و لبهایت
با من بخوان از عشق, عشق تو دریایی

دروصف تو ابیاتم , موج است براین سرما
تبریک شب یلداست ,در حال شکوفایی
ترنم باران(94/9/29)

دیوانگی شیوه ی دل بیمار نمیشد
این دل تنها اگر طبیب و یاوری داشت

یک لحظه میکده بی می و پیمانه نمی ماند
جام نگاهت بر نگاهم گر زمستی سفری داشت

در معرکه عشق , که پیکار حیات است
مفلوب , دلی که بجز سر سپری داشت

شیدای نگاهت می گشت ما را در ره عشق
اگر میخانه دمی ساقی صاحب دلی داشت
نرنم باران(94/9/16)

گر رسد وقت وصال , در بر دلدار من
وجودم همچو باغی پر گل و ریحان شود

تا در آید سر به سر این یار خوش کلام
از نگاه یار بی همتا لب من خندان شود

دل من چون قطره و او هم بحری پر خروش
قطره ام , غرق شوم در بحر , آنگه جان شوم

ساقی در میکده گوید دلبر و دلدار من
تا که باشم نزد ساقی درد من درمان شود

آتش غم را کند سرد با نگاه پر ز مهر
از نگاه آن یگانه این دل من حیران شود

میکده باید شود , دل , با مهر و عشق یار
ورنه این دل , تنگ و تاربیک بدتر از زندان شود

گفتمش اگر ساقی بجویت عاشقی
عاشقانه روح و جانم یکسره شادان شود
ترنم باران(94/9/11)