باران ترنم

زین میان ،این دل به میخانه خوش است
از شراب عشق بنوشد به مثال ساحران

دم به دم نوشد , زآن مست می شود
با شراب وصـل همره میشود با عارفان

آنکه مست است،می کند درک وجود
می کند درک او زعشق،شعر سالکان

مست جام عشق , بداند نوش چیست
او بداند هستــــی وجانم فدای عاشقان

حال او؛از جــــام می؛ گشته خــراب
تا که او مستی کند زاین نگاه ساقیان

از خرابات می رود تا عرش معبود
چون تو هستی نور در بر زنده دلان

تو به دانی،از می و عشق و رباب
تا شوی رقصان به نور اختران

سوی مینا می برد جانش به عشق
تا شود مست وجود ,زاین ساغران

دیــــــــــده ات بگشــــای و عابد را ببین

عابدان محشور شوند در میکده با عاشقان

ت ر ن م ب ا ر ا ن (95/5/29)

پر پرواز دل یار تا " ثریا " ب برد
گویدم یاور دل , ساقی میر شب باشد

دل ما را به لب بام و ایوان برد شبی
چه خوشم آید که دلارام پریشان طلب باشد

شور و مستی نی ز می , از لب میگون برسد
بوسه بر جام دگرگون شده همچون رطب باشد

تو بگو ساغر دل به جون "اسیر " است بنوش
گو ز مژگان دو خورشید عشق در عجب باشد

ت ر ن م ب ا ر ا ن (95/6/3)

یک نگاه منور میشود از آسمان
میزند زلین پنجره باران عشق

یک سرود , یک سرور یک خروش
می دهد سر بر لب دیوان عشق

یک سما , یک غزل شعر و ثنا
یک بغل گل چیده بر دامان عشق

یک کتاب و تک نواز , راز و نیاز
می دهد آرام دل , سامان عشق

یک هدف , یک نشان از زندگی
میشود بر دل نهان آرمان عشق

ت ر ن م ب ا ر ا ن (95/6/1)

بر محراب عشق
سجده بر خاک میزنم

چشمانم را با
بارانی از عشق
شستشو میدهم

آری دستانم را بگیر

که همان لیلی مجنون میشوم
ت ر ن م ب ا ر ا ن