باران ترنم

زین میان ،این دل به میخانه خوش است
از شراب عشق بنوشد به مثال ساحران

دم به دم نوشد , زآن مست می شود
با شراب وصـل همره میشود با عارفان

آنکه مست است،می کند درک وجود
می کند درک او زعشق،شعر سالکان

مست جام عشق , بداند نوش چیست
او بداند هستــــی وجانم فدای عاشقان

حال او؛از جــــام می؛ گشته خــراب
تا که او مستی کند زاین نگاه ساقیان

از خرابات می رود تا عرش معبود
چون تو هستی نور در بر زنده دلان

تو به دانی،از می و عشق و رباب
تا شوی رقصان به نور اختران

سوی مینا می برد جانش به عشق
تا شود مست وجود ,زاین ساغران

دیــــــــــده ات بگشــــای و عابد را ببین

عابدان محشور شوند در میکده با عاشقان

ت ر ن م ب ا ر ا ن (95/5/29)