سکوت
دلتنگم.....سکوت پر دردم را
صدای گریه
به آسمان می کوبد
تا ناله های دلم را
ستاره ها هم بشنوند
گاهی اوقات باید رها کرد
باید صدا ی عشق را با
گوش دل شنید.......
دنیاااااااااااا........
از تو دل شکسته ام
که زخم های مرهم نیافته ام را
باز هم می گشایی.....
تو دیگر چرا....؟
گاهی باید دنیا را رها کرد
چیزی که درمان دل است..نگاه توست
دل بس تنگ است......
وقتی تو نیستی....هزار شعر سپید
یک قافیه نمی ارزد......
شانه به شانه دفتر شعرم را
از چشمانت بنویسم....
لبان پر خنده ات نمی شود
خسته از این قافیه بازار سپید
دلم برای بودن هایت تنگ است
تنگ آن آغوشی که دنیا آرامش است
نگاهت را , لبخندت را , دستان گرمت را
جای دنیا طلب خواهم کرد.....
نگاه از جنس لبخندت معجزه است
تو فقط بخند.......................
هیچکس نمی داند که در من چه میگذرد؟
همین بودن دل کافی ست.....
با تو نفس خواهم کشید.....
فقط تو بمان................
...ترنم باران(32) م,ع
............................
کلمات کلیدی :
» نظر