باران ترنم

مست مست از عشق تو پیمانه را سر میکشم

بودنت را در دل خود تا به محشر میکشم

میزنم رنگی به جان واژه ها از عشق تو

واژه از چشمان تو بر روی دفتر میکشم

مانده ام با این همه دلدادگی چون مست مست

با نگاهم سوی تو پروانه بی پر میکشم

از سکوتم تا لب هر پنجره گویم زعشق

دل به رویا داده و صدخانه بی در میکشم

عشق تا افتاد به دل , دل میزند فریاد عشق

پای شک از هر جدالی نابرابر میکشم

گرچه هرگز دل نبستم جز به آن دلدار خود

باده از گل واژه ی احساس را سر میکشم

ت ر ن م ب ا ر ا ن

(96/8/15)

کلمات کلیدی :